تحلیل توزیع فضایی خدمات عمومی شهری با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: شهر سمیرم)

یکی از راه های دست یابی به توسعه پایدار شهری، فراهم نمودن امکانات و خدمات مورد نیاز شهروندان ساکن در محلات شهری است. سازمان فضایی متعادل در شهرها نوعی از پایداری شهری است و زمانی محقق خواهد شد که هماهنگی و سازگاری منطقی بین پراکنش جمعیت و توزیع خدمات در شهرها به وجود آید. از این رو هدف پژوهش حاضر تحلیل توزیع خدمات عمومی شهری در بین محلات شهر و ارتباط آن با تراکم جمعیت، همچنین شناسایی محلات پایدار در دسترسی به این نوع خدمات می باشد. در این پژوهش شهر سمیرم با هفت محله مورد بررسی قرارگرفته است. روش پژوهش توصیفی ـ تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی می باشد. در این راستا تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار arc gis 10، نرم افزار spss و مدل topsis صورت گرفته و نتایج در قالب نقشه، جداول، نمودار و تصاویر منتج از یافته های تحقیق ارائه گردیده است. بر اساس مدل تاپسیس و با استفاده از 10 شاخص خدمات عمومی شهری، محله خواجگان و دهان به عنوان پایدار ترین محلات، دلگر و ماندگار تا حدودی پایدار و محلات قلعه، جنگل و کوشک ناپایدارترین محلات، از نظر توزیع خدمات شناخته شده اند. ارتباط بین پراکنش جمعیت و توزیع خدمات بر اساس ضریب اسپیرمن 0/678 بوده که نشان دهنده ارتباط مستقیم بین این دو متغیراست. با توجه به تحلیل ها، توزیع خدمات در سطح محلات شهر سمیرم عادلانه نمی باشد. بنابراین، برقراری ارتباط منطقی و هماهنگ بین پراکنش جمعیت و توزیع خدمات در محلات هفتگانه شهر سمیرم برای نیل به پایداری ضروری به نظر می رسد.